Boek- De Orchideeëntuin van Lucinda Riley

Het boek De Orchideeëntuin van Lucinda Riley verteld het familiedrama van drie generaties die ieder op hun eigen manier een band hebben met het landgoed Wharton Park. Het boek is ook uitgegeven met de titel Terug naar Wharton Park.

Het verhaal

Het verhaal begint vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Hoe dit een effect heeft op de mensen van het landgoed Wharton Park en de angst om familie en vrienden te verliezen tijdens de oorlog. Een deel speelt zich af na de Tweede Wereldoorlog, de veranderingen, nieuwe mensen die ontmoet worden. Het moeten kiezen tussen verstand en liefde. De gevolgen die dit heeft op de volgende generaties en de drama’s waarmee die generaties moeten dealen.

Dat is globaal wel een beetje het verhaal, zonder teveel in details te treden. Alles verklappen voordat je gaat lezen verpest voor mij het leesplezier.

De leesvrouw

Het boek begint in de tegenwoordige tijd en schakelt dan over naar een oudere generatie. Het voelde voor mij alsof de familieleden van de éne ellende in de andere vielen. Daardoor kreeg het verhaal vaak een andere wending en bleef het maar doorgaan. Ik vond de vele wendingen soms best wel irritant, maar je blijft lezen omdat je wilt weten hoe het afloopt.

Het boek gaat over drie generaties en heel veel personen waardoor ik nadat ik het boek uit had een onafgemaakt gevoel had, teveel informatie en wendingen. Als een verhaal indruk maakt denk ik daar graag aan terug, een soort van mijmeren. Maar er gebeurde zoveel en steeds opnieuw dat ik het nu nog steeds lastig vind om het verhaal samen te vatten en dat is ook het enige wat me stoort aan dit boek. De schrijfstijl, dialogen en beschrijvingen, spreken me wel weer erg aan. Ik was echt ontroerd en kon meeleven met de personages.

Het is in ieder geval een boek dat tijd en concentratie vraagt. Ik vind het lastig om te zeggen of ik het boek aanraad. Het is goed geschreven en als je van lange familiedrama’s houdt, dan is dit echt wel jouw boek. Het is alleen niet een even lekker ontspannen boek, doordat er zoveel wendingen zijn moet je wel echt je aandacht erbij houden. Toch zit het verhaal verder goed in elkaar en kan ik ook niet zeggen dat ik het een slecht boek vind.

Ik beschouw lezen eigenlijk als heerlijk ontspannend, maar ik voel me moe van het lezen van dit boek. Het zegt wel iets over de concentratie die ik er voor nodig had. Ik denk dat ik nog wel eens een boek van Lucinda Riley ga lezen, maar alleen als ik weet dat ik er echt veel tijd voor kan vrij maken.

Heb jij boeken van Lucinda Riley gelezen? Wat was jouw ervaring?

Meer boekrecensies zijn te vinden in de categorie boeken.