Tante had het gehoord, ze noemden haar een oud blondje en daarna zeiden ze ook nog, ‘niet meer zo vlot en je kunt toch niet verwachten dat zo’n oudje dat nog snapt.’
50 plus
Ja hó is effe, dat snap ik echt nog wel, dacht Tante. Waarom denkt toch iedereen dat als je de 50 bent gepasseerd je hersens zijn afgestorven. Of dat je opeens op miraculeuze wijze in een saaie muts bent veranderd. Oké, ik geef het toe, dat feesten tot midden in de nacht, dat gaat niet meer zo vlotjes. Maar daarentegen kan ik goed wijntjes wegwerken, jaren ervaring.
Ik vind dat best lastig, het beeld dat anderen hebben van 50 plussers, oud. Want zo voel ik me niet en zo ga ik me ook niet gedragen. Ik ben niet oud, maar in de bloei van mijn leven, weliswaar met een buikje en kraaienpoten, maar die bepalen toch mijn gedrag en capaciteiten niet.
Actie
Zoals vanmorgen. Ik heb na het ochtendritueel (wassen, plassen, tandenpoetsen en zo), de was opgehangen en ben een rondje gaan wandelen. We zitten door het Corona virus al veel te veel binnen opgesloten en die frisse neus daar snak ik af en toe verschrikkelijk naar. Waarna ik weer thuis gekomen, gezellig gezongen heb voor de klussers die op het dak stonden van de uitbouw van de overburen, ‘Kom van dat dak af, ik waarschuw niet meer………….’
Daarna heb ik nog wat energie eruit geschut met de volumeknop op 20, heerlijk. Ja, ik zie je al denken. Zo oud, hoe kan dat nou toch?
Nou, da’s nou precies de reden waarom ik in beweging wil blijven. Ik geeft het toe, ’s morgens begin ik wat stijfjes. Maar die schade haal ik in de loop van de dag echt wel in hoor. Ik houd niet van geraniums en ga er zeker niet achter zitten. Daarvoor heb ik helemaal geen tijd, ik wil gewoon nog zoveel zien en doen. En dat ga ik dus doen ook, want ik houd van genieten. Van leuke steden, de natuur, gezellig met vrienden, een film, en ……… heel veel. En het gaat niet om hoe snel ik er kom, maar dat ik er kom. En komen zal ik er.
Welke hersencellen
En wat ze zeggen over die afgestorven hersencellen, ik heb ze nog niet kunnen vinden. Ik leer een nieuwe taal, volg cursussen en nee, niet een cursus bloemschikken. Ik volg een cursus copywriting, zo’n cursus waar je wat van opsteekt en van leert. Ik vind het heerlijk om nieuwe dingen te leren. Het daagt me uit, het maakt me enthousiast en ik word er nog slimmer van ook. Het is wie ik ben en wie ik was en niet aan enige leeftijd gebonden. Ik zou willen dat anderen dat ook eens gingen zien.
Leeftijd is een getal en zegt niet alles. Ik ben veel meer en slimmer dan alleen dat getal. Welk getal geef jij aan jouw leeftijd? En waarom?
Nog op zoek naar meer leuke artikelen? Kijk dan eens op Saar Magazine online. Ik ben fan. Heerlijk herkenbaar en lekker normaal.
Toen ik iets van 26 was kwamen er eens kinderen aan de deur. Toen ze me aanspraken met meneer wist ik dat ik voorgoed oud was. Daarna heb ik me ernaar bij neergelegd, en ben ik verder gegaan met mijn leven 😀
Ik ook hoor. Ik ken dat wel, voelde me helemaal nog geen mevrouw.
Leeftijd zegt inderdaad niks. Hoe cliché ook, je bent zo oud als dat je je voelt. Als ze u tegen mij zeggen voel ik mij wel oud, maar tegelijkertijd ben ik in hun ogen gewoon wat ouder en zijn zij beloofd. Er zijn ook genoeg mensen die je en jij’en te pas en te onpas, dat kan ik nog weleens onbeschoft vinden.
Nou, ik ben 37 en dat feesten tot diep in de nacht is ook niks meer voor mij hoor haha . Leeftijd zegt niks, je bent zo jong als je je voelt!
Het hoeft voor mij ook niet meer. Gezelligheid vind ik belangrijker.
Leeftijd zegt tegenwoordig niks meer! Volgens mij is de 50+ van nu ook al heel anders dan wat, 10 jaar terug?
Ik denk vooral het beeld. Vroeger werd verwacht dat je je gedroeg naar je leeftijd. Tegenwoordig gedraag je je meer naar wie je bent. Alhoewel er nog steeds wel een beetje een stempel is op voor 50 en plus.
Inderdaad. Leeftijd is een getal. Het zit gewoon tussen je oren. Ik ben ook 50 en loop nog halve marathons!
Goed bezig, kan ik nog wat van leren. Sport en ik zijn nooit goede vrienden geworden. Van wandelen houd ik wel.
Ik ben 35 en voel me nog helemaal geen 35 maar een twintiger :-). Die leeftijd vind ik op zich wel confronterend alhoewel ik helemaal geen klagen heb ik weet het.
Ik klaag niet, ben best wel tevreden met mijn 51 jaar. Maar zou graag zien dat mensen mij zien en niet een oudere vrouw. Dat is alleen de verpakking.
Ik ben ook 50 en kan me daar erg over verwonderen. Mijn beeld van vijftigers klopt eigenlijk niet met mezelf….
Ja, gek is dat. Ik voel me geen 50, maar ben het wel.
Ik vond als kind mensen van 50 echt heel oud, alien oud. Sinterklaas oud. Nu betrap ik me daar nog wel eens op. Maar mijn moeder is in de 50 en die vind ik dan weer niet oud. Maar de buurvrouw wel, hhaha.
Tja, ik ben 51 en voel me 35. Best lastig soms, ben niet zo goed in dat volwassen gedoe 😀😁
Leeftijd is relatief. Toen ik 15 was vond ik 30ers al oud. Gelukkig nu als 35-jarige niet meer! Hihi
Daar heb je gelijk in
Leeftijd is slechts een nummer. Je bent zo oud als je jezelf voelt. Dat feesten tot laat in de nacht doe ik op mijn 37ste ook niet meer. Mijn huisarts zei pas nog tegen mij dat ik het lichaam van een 90 jarige heb maar de geest van een twintiger. Tja zo is het ook echt . Ik had je wel willen horen zingen 🙂
Haha, volgende x een duet?😂😂 Tja, dat het lichaam niet synchroon loopt met de geest, dat is soms best frustrerend. Daarom staat bij mij genieten van wat ik wel heb bovenaan. Zit nu met het poezenkind op schoot, lief.
Leuke blog! Ik ben bijna 41 en voel me ook niet veel ouder dan eind 20 maar ben wel ontzettend blij dat ik die tijd achter de rug heb en me niet meer hoef bezig te houden met de onzekerheden en ‘problemen’ van toen 😉 Maar het ouder worden komt helaas ook weer met z’n eigen moeilijkheden zoals geliefden die sterven wat me ook wel weer extra bewust maakt van het vluchtige en onzekere van het leven en waardoor ik helemaal er alles uit wil halen dat er te halen is, maar nu even wachten totdat de coronavirus voorbij is… Heel veel plezier en succes gewenst met alles! Je cursus copywriting klinkt erg interessant 🙂
Dank je.