Oké, dat klinkt misschien wat overdreven, een poezenkind. Maar het voelt toch af en toe echt zo. En eigenlijk is het ook wel erg gezellig. Een beetje bazig is ze wel, maar als ze zo lief bij me wil zijn, heb ik haar dat gelijk weer vergeven. Fijn, juist in deze tijd. Het maakt toch, dat deze tante zich minder alleen voelt dankzij haar poezenkind.
Alleen
De meeste alleenstaanden zullen het wel herkennen. Het is saai wonen zonder huisdier. Alhoewel er ook mensen zijn die er niets van moeten hebben. Maar de huisdier liefhebbers, die begrijpen me wel. Heb je de hele dag gewerkt en kom je thuis, niets dan stilte. Om dan iedere keer een radio of televisie aan te zetten of steeds maar de deur uit te gaan voor sociale contacten, daar heb ik vaak de energie niet meer voor na een hele dag werken.
Zeker nu met de corona tijd, nu we zoveel mogelijk thuis moeten blijven, zijn de sociale contacten nog minder geworden. Je zult het zelf ook wel gemerkt hebben.
Woon je net als ik alleen, dan praat je dus tegen de muur, want er is verder niemand tegen wie je kunt praten. Niets heerlijker daarom dan een huisdier waar je tegen aan kunt praten en die gezelligheid biedt.
Hare hoogheid
Kat, poes Lizzy, is ondertussen alweer 13 jaar mijn huisgenoot. Wel één met gebruiksaanwijzing, want Hare Hoogheid koningin Lizzy heeft wel een eigen willetje. Dat denkt ze in ieder geval, dat ze van koninklijke afkomst is.
Zo wordt er gemiauwd als de achterdeur open of dicht moet, zo’n honderd keer per dag. Ben ik blij met het mooie weer, zodat de achterdeur open kan blijven staan. Heeft ze een pootje dat tegen mijn been tikt, als ze haar zin niet krijgt of omdat ze vindt dat het tijd is om op schoot te zitten, snoepjes, vlees of aandacht te krijgen.
Wordt er op de trap gemiauwd, zo rond 20.30 uur, dat het bedtijd is. Waarop ik braaf de trap op loop en daar de deur open doe, zodat Lizzy naar mijn bed toe kan gaan. Tien minuten later wordt er dan weer klagelijk gemiauwd door mevrouw poes. Zoiets als, ‘Hallo, het is bedtijd, waar blijf je nou?’ Waarop ik antwoord, ‘het is nog veel te vroeg, ga maar lekker slapen. Ik kom strakjes wel. Welterusten, tot straks.’ Waarna Lizzy eindelijk afdruipt richting bed en gaat slapen. Je kunt het er maar druk mee hebben.
De middelbare
Maar sinds dit jaar is ze niet meer zo’n vrijbuiter en zo zelfstandig. Eigenlijk nadat ze in november 2019 achter die grijze kat aan ging en hinkend terug kwam. Teentje uit de kom, die nu is geamputeerd. Niet dat ze er iets aan over heeft gehouden, ze loopt weer als vanouds. Ze stuurt ook andere katten weer weg uit onze tuin. Maar toch….
Sinds dit voorjaar gaat Lizzy alleen naar buiten als ik zelf naar buiten ga. Gaat ze naar bed als ik naar bed ga en is ze in de woonkamer als ik in de woonkamer ben. Het wilde en eigenwijze is er wat van af, misschien door de schrik met de teen of door haar leeftijd, ik weet het niet. Maar een 13 jarige kat is in mensenjaren een 50 plusser. Dus dat ze op haar leeftijd niet meer zo fit is als voorheen, dat begrijp ik, als mede 50 plusser, heel goed.
Lief poezenkind
Maar het is wel lief, hoe graag ze bij me wil zijn en in mijn buurt blijft. Het liefst op schoot en anders vlakbij. Loop ik naar buiten, loopt Lizzy mee. Ga ik naar boven, gaat Lizzy mee naar boven. Ze houdt me in de gaten! Soms struikel ik dan ook letterlijk over de kat en echt niet omdat ik niet oplet. Dat wordt nog wat als we straks weer op kantoor gaan werken.
Deze Tante is dan ook erg blij met haar lieve poezenkind. Samen komen we de corona tijd wel door. Toch iets minder alleen en iemand in de buurt tegen wie ik kan praten en Lizzy miauwt wel terug. Hele gesprekken houden we.
Vandaag
Samen zijn we aan het werk. Nou ja, ik dan. Ik zit achter mijn bureau, typend op de laptop aan dit artikel, Lizzy ligt er naast op de rugleuning van de bank. Als het tijd wordt voor een pauze gaan we samen de tuin in. Daar staan twee stoelen klaar, naast elkaar, één voor Lizzy en één voor mij. Ik ga dan lekker aan de koffie, Lizzy drinkt water uit het vogelbadje. Wat een mooi stel zijn ze samen toch geworden!
Heb jij ook zo’n lief huisdier?
Nog meer lezen van tante? Tante heeft haar eigen pagina, zodat jij al haar verhalen makkelijk terug kan vinden.
Het geeft echt wel een fijn gevoel hè als er een dier dicht in de buurt is
Wat een lief poezenkindje heb je zeg! En maar al te fijn dat ze je minder alleen heeft laten voelen de afgelopen tijd. De warmte en gezelligheid die zo’n bol met fluf in huis brengt is onbetaalbaar. ❤
Heb je helemaal gelijk in. Zou niet zonder willen. Heb je zelf ook huisdieren?